Należał do niej Stanko, Stojan i jeszcze niedorostek jakiś. Kilkakrotnie sztuka polska usiłowała wyłamać się z klauzuli obowiązków, które na nią wkładała świadomość niedoli powszechnej. Pozwól, niech mnie zabije! O południu potrójna salwa ze wszystkich dział i ręcznej strzelby ogłosiła te łatwe przemożnych nad słabymi tryumfy; nie były jednak one bez ciężkiej dla Moskalów straty: liczyli oni tysiąc stu zabitych, wielu ranionych. Młoda lekarka długo w to oko świeciła latarnią i przy blasku łojówki badała sprawę. Spytał adwokat zdziwiony. Sambor staremu do nóg padł, ale ten skinąwszy tylko, odprawił go sucho. Byłbym zapomniał o wisiorkach, koralach i bransoletach. - rzuciła hadżi. – Jezus, Maria! I wziął się znowu do roboty. Płakała, zabijała się łzami. To prawda rzekł wójt. Męska trzeźwość umysłu. Może widzicie nie tylko piaski wybrzeża i morze ochryple na piaskach szumiące, zatoki i przylądki barwiste, podobne z oddali do głów gołębich i do ciał meduz barwiście kraszonych? Mezlisz zgromadzał się regularnie. To tumany diable. Dokoła niej inne kobiety rozkładają swą drobną, powszednią nędzę, licząc wśród ciężkich westchnień utrapienia nędznego i trywialnego życia. Nie tych cenić należy, co w życiu dużo dla siebie zdobyli, ale tych, co potrafili się tą zdobyczą z innymi podzielić. (latem). Odruchów nie stało - komedia się skończyła i w chwilę później Cyganka stara odłączywszy się od gromadki swojej do stołu podeszła. Lękliwa cześć napełniała jego duszę, gdy mierzył nieznane i niewidziane, grube, obłe, potężne pnie, podarte od przepęknięć i okapane obarami żywicy, na sto łokci wybiegające pod niebo. Co to za swego wiernego przyjaciela i wiernie oddanego wasala, król, który raz odezwał się hadżi Christo przede drzwiami w swym piśmie, za bogatego człowieka z sercem szerokiem i długiem, zimnem tylko odpłaciła dotknięciem. Czyliż dawne uczucia, szczęścia dawnego pamiątki Na to tylko wywołał, aby się z nimi pożegnać? bum! Pani Emilii powiemy, że taki a taki sławny lekarz przyjechał tu do kogoś i że jest sposobność poradzenia się o Litkę. Nad tamtą chorą litość mieć możesz, ale serca dla niej nigdy! - Tak, gwiazdy, burza, morze- ach!